Hüzne makam dizen bir sevdanın, derinlerden akan gözesine vuracağım dilimi,

İhtiyar  parmaklarım taze sevdalar yüklenecek ,

Kamburuna dünyanın terkisini terk edecek,  lâl kesilen omuzlarım

Gezgin bir ruhun masa başı anıları yağacak  zamana

Aşkın sırrı yakar azizim, sırrın aşkını sırlayacak   acı,

Sevdasıyla demlenen yüreklere  gönlü uzatmanın anı:

Sahralar  yırtılır  göğün alnında,

Arş’tan arza çöl yağar.

Yârem  kaynar deniz uçlarında…

Durun!

Büzüşmüş titrek bir acı dağlanır şakaklarımda

Cimri bir yokluk birikir,

Bağrıma dolanan yaşlı adımlarda.

Çöller kurumuş  gölgeler deryasında,

Hakikat unutulmuş  altın tabaklarda.

Kemik bağlamış gönlüm; göğsümdeki susuz kuyuda,

Göğüm  hâr ile nâr olmakta,

Çöl çöl Mekke’ ye yağmakta.

Allah!

Ebva dağlandı sızımda…

Ey çöl incim,

Arzın yâreni bileklerin, arşı diken ellerin…

Sökülü bir cehaletin, pür  melâl kesilen yetimleriyiz.

Taif rüzgarında demlenir dirilişimiz…

Kördüğüm hevesler yarışır bataklarda,

Batıl söne söne yanmakta.

Ey çöl incim,

Mekke ‘den Medine’ ye,

Sevr’e dökülür içim;

Istırabım bükülür,pervane kesilen zerrelerimde,

Arzın arşa hicretinde,

Arza dürüldüm Mekke eteğinde,

Arşa kesildim Medine yüreğinde.

Bedir inledi bağrında İslam’ın

Ey Umeyr, aşkın bağ değil cismine,

Tutuşmuş ciğerin aşk-ı eflâtunîde

Uhud dönmekte Nesibe’nin eteğinde

Kuru gölgeler devrilmekte

Narin bir sevda  aşkın aşkı ile dirilmekte

Gönül tarlasında ölümü gömmekte

Ey çöl incim,

Bir aşknüma kanatlanır hüdhüdün mabedinden, mest-i eleste…

Rüzgarlar asırlardır esmekte

Bir tül gibi dökülür çöller denizlere..

Yırtılır sökükler,yamalıdır diller.

Aşıklar Maşukların dan nasıl da bîhaber

Çaresizlik kıtlar da, sevgisizlik zulmü sürükler.

Ey çöl incim,

Rüstemler parlak köhnelerde

Paslanmış vicdanlar kanlı nefretlerde

Sayhalar saçılır sahralara,

Ümmetin parça parça.

Ey kursağında yokluk çırpan umudum,

Ey rahmet yağarken çölleşen ruhum,

Yorgun yolcu koşamaz aşka.

Ey bağrına aklar düşmüş sevdam,

Nedir bu vehim!

Durmayın, göğe minareler dizin

Korkmayın, ölüme kefen giydirin.

Maziden kardeşim diyen incime, hâl ile dirilin…

Hatice  Kübra  KÖSEOĞLU