İnsanın bir din veya topluluğa mensup olması ve mensup olduğunu ortaya koyması sadece sözle olan bir eylem değil, söz ve amelin birlikteliğiyle ispatlanabilen bir durumdur. Hatta sözden de özde var olduğunun bir nevi işareti olan amel yani bağlı olduğumuz topluluk veya dinin kuralları gündelik hayatımızdaki ahlâk ve davranışımızda tezahür etmesi daha önemli ve esastır. Çünkü insanoğlu bir din veya topluluğa bağlı olduğunu söyleyip hayatında mensup olduğu din ilgili hiç bir şey bulundurmuyorsa bu onun yalancı veya yabancı, yani bağlı olduğu dinle ilgili bilgisiz olduğunu gösterir. Tam aksine bir topluluğun öğretilerine göre kendi yaşamını düzenliyor ve hayatı o öğretiler etrafında şekilleniyorsa o