Çağırsam, seçkin bütün sözcükler gelse

Eklemleri çözülür kelimelerin, mecaller yetmez

Bir ucundan yazsam kâğıt olsa Kızıldeniz

Taif’te açılır eller, tarifler yetmez.

Çelik halatla ağını bir hamlede örünce örümcek

En zayıf ev aşılmaz kale olur, akıllar yetmez.

Gecenin bir yerinde, mekân zamana değdiğinde

Ensar muhaciri kucaklar, ekvator kollara yetmez.

Irmaklar denize habire su taşır hala

Geçilir geceler; geceyi emziren secdeler yetmez.

Bir yetim çocuk dünya, dokunuşuna muhtaç

Bu caddeler, bu şehirler, hasrete beyan yetmez.

Heybesinde rüzgârın, hicretten kalma izler

Susuyor beyaz, konuşsa güvercin, lisanlar yetmez.

Serpilir boşluğa, hayat adım adım, aşk ayet ayet

Soğuktan sıcağa dolaşır, mevsimler yetmez.

Uçurum kenarında, ipekten sonsuzluk ipi

Şükür güne sığmaz, ayları toplayan yıllar da yetmez.

Anlaşılsa, selam nasıl çözdü kör düğümleri

Her yıldız bir harf olsa, gökyüzü yetmez.

“Âlemlere Rahmet” diyen, kitap ki muhkem

Nasıl anlatsın şair, hurufat yetmez.